Meer dan een jaar geleden spraken we Astrid en Johan (via Skype) over hun op handen zijnde stap van Montfoort (in de Randstad) naar Averlo (in het oosten). Drie verhuizingen verder heeft het gezin intrek genomen in de nieuw gebouwde schuurwoning tussen Deventer en Wesepe, op het erf van een voormalige varkensboerderij. Tijd voor bezoek aan huis.

Astrid en Johan, hoe kijken jullie terug op het afgelopen jaar?

Astrid: ‘We verhuisden vorig jaar zomer uit Montfoort toen de schop hier nog in de grond moest. In twee verschillende gemeubileerde vakantiehuisjes hebben we gewacht tot we intrek konden nemen in onze nieuwe woning. Onze spullen stonden in een opslag en we sliepen in andermans huisjes. Het was natuurlijk ook nog coronatijd, met alles wat daarbij hoort: Johan werkte vanuit huis en de kinderen volgden les op de computer Op het moment beweeg je mee met wat er is, maar achteraf ervaar je hoeveel drie verhuizingen en wonen in tijdelijke huisjes hebben gevraagd van ons gezin.’ 

Johan: ‘Het vraagt veel energie. Ik kan wel zeggen dat het hele proces gedurende anderhalf jaar centraal stond in ons leven. Maar het avontuur gaf ons tegelijkertijd een positieve boost.’

Zijn jullie tevreden met wat er is ontstaan?

J: ‘Het is nog onwerkelijk. We zijn enorm tevreden en blij. De eerste maanden dat we in ons nieuwe huis woonden dachten we: er kan nu elk moment iemand komen die zegt dat we ons vakantiehuis weer uit moeten. Het besef dat dit ons huis is moest indalen. Soms voelt het alsof we de loterij hebben gewonnen.’

A: ‘Het is zó mooi geworden, dit is precies waar ik altijd naar verlangde. Mijn moeder zei het laatst nog: “Als klein meisje wilde je al buitenaf wonen.” Nu kunnen we regelmatig ‘s ochtends de reeën in het weiland zien grazen en genieten van een weids uitzicht.

Hoe vallen de keuzes uit die we tijdens het ontwerptraject hebben gemaakt uit?

J: ‘We zijn dik tevreden: met de stijl, de ligging, de positionering van het huis. Al hebben we tijdens de bouw nog aanpassingen gedaan, onder andere ten aanzien van de indeling op de begane grond. We hadden oorspronkelijk een andere indeling van de woonkamer bedacht, maar dat vonden we bij nader inzien te hokkerig. De trap staat nu middenin de woonkamer en de keuken is volledig open. De schuinte van het dak zorgt ervoor dat het boven her en der krap aanvoelt, maar dat wisten we op voorhand. We zijn er al aan gewend, het hoort bij deze schuurwoning.’

A: ‘De gedachte achter het huis is dat binnen en buiten in elkaar doorlopen, alsof je middenin het landschap woont. Nou, kijk maar om je heen: wat ons betreft is dat gelukt. Waar je ook bent in huis, je ziet altijd wel een stuk natuur en lucht.’

Dit voelt als een vakantiehuis. Met het grote verschil dat we onze eigen meubels hebben en hier nooit meer weg hoeven.

Kunnen jullie kinderen wennen aan het leven op het platteland?

A: ‘Onze kinderen, twee pubers, hebben in vergelijking met Montfoort een heel ander leven gekregen. Het leven op het platteland geeft ze heel veel mogelijkheden: ze halen hout uit het bos, maken een fikkie, springen in de plas hier iets verderop en als er een boer voorbij komt vragen ze of ze mee mogen op de trekker.’

En hoe is dat voor jullie, waar moeten jullie aan wennen?

A: ‘Er zijn geen winkels in de buurt, maar zometeen komt de Appie met de boodschappen dus dat is makkelijk opgelost. In coronatijd moesten we een deel van de inrichting toch al online bestellen.’

J: ‘Even spontaan langsgaan bij goede vrienden uit Montfoort is er helaas niet meer bij. Maar daar hebben we een heel nieuw sociaal leven voor terug gekregen. We woonden hier een paar weken toen de bel ging. Buiten stonden alle buren uit de wijde omtrek in een grote kring. Middenin stond een boom, die was voor ons. “We heten jullie welkom.” Dat was zo warm. Omdat het corona was konden we ze niet binnenlaten, maar komend weekend komen ze alsnog. We voelen ons heel welkom.’

En nu, volop genieten?

J: ‘We waren een beetje klaar met de drukte dus hebben nog wat klusjes bewaard. De trap moet nog geschilderd en we gaan aan de slag met de inrichting van het erf.’

A:’ Maar we kunnen hier ook heerlijk zitten zonder dat we het gevoel hebben dat we iets hoeven. Wat dat betreft voelt dit als een vakantiehuis. Met het grote verschil dat we onze eigen meubels hebben en hier nooit meer weg hoeven. Dit is gewoon van onze plek.’