Johan: ‘We zeggen het al jaren tegen elkaar: “Als we groot en sterk zijn verhuizen we naar het platteland.” Montfoort, waar we nu wonen, ligt natuurlijk strategisch in de Randstad, precies tussen Amsterdam, Den Haag en Utrecht in, maar de regio is enorm druk. Als we op pad gaan staan we altijd wel ergens in de file.’ En dus is de wens van Astrid (Deventenaar van oorsprong) en Johan (opgegroeid in Enkhuizen) al langer: rust, ruimte, buiten wonen op het platteland. Het liefst in het oosten. ‘Waar we nu wonen vind je ook mooie plekjes, maar niet met zoveel rust en ruimte als in Salland. Bovendien kunnen we de mooie plekjes rondom Montfoort niet betalen.’

Via Funda stuitte het stel op een rood voor rood-project in Averlo, zeven kilometer buiten Deventer. Op een voormalig boerenerf in buurtschap Averlo verdwijnen grote schuren, waarmee drie woonkavels vrijkomen. Astrid: ‘Dat we al zo snel tegen iets moois zouden aanlopen, hadden we helemaal niet verwacht. We dachten: het komt wel als onze jongens – nu elf en dertien jaar – uit huis zijn. Het liep anders.’

Rood voor rood-regeling

Astrid en Johan maken (zoals meer mensen die op het platteland willen wonen) gebruik van de rood voor rood-regeling. Astrid: ‘Vier, vijf boeren in de omgeving Deventer verkopen op dit moment een deel van hun voormalige boeren erf. Het is een interessante manier om aan bouwgrond in het buitengebied te komen, al realiseren we ons dat we eigenlijk een stuk weiland kopen. Nutsvoorzieningen, het riool, een weg aanleggen, de landschappelijke inrichting, er komt nog best wat bij kijken.’

Een artist impression van de toekomstige woning van Astrid en Johan

Al in een eerder stadium maakten Astrid en Johan inzichtelijk wat hun mogelijkheden zijn. Daarvoor schakelden ze de hulp in van een hypotheekadviseur. Johan: ‘Ons uitgangspunt was vanaf het begin: we willen onze droom waarmaken én onze maandlasten gelijk houden. Onze hypotheekadviseur maakte inzichtelijk wat dat in de praktijk betekent. De conclusie: de omstandigheden zijn op dit moment gunstig, zeker als je van west naar oost verhuist. We hebben overwaarde op ons huidige huis, de rente is laag en we bouwen een huis dat met significant minder energie warm blijft. Vooralsnog gaat alles lukken binnen budget.’

Een nieuw sociaal leven

Hoe ze het vinden om Montfoort (14.000 inwoners) te verlaten? Astrid en Johan hebben er vooral zin in, al realiseren ze zich dat ze hun sociale leven opnieuw moeten opbouwen. Johan: ‘We hebben acht jaar in Montfoort gewoond, precies in de periode dat onze kinderen op de basisschool zaten. Op het schoolplein en bij sportverenigingen ontmoet je veel ouders. Je sociale kring groeit dan snel. Onze jongens gaan straks op de fiets naar de middelbare school in Deventer, dus op schoolpleinen komen we niet meer. Daar hebben we het wel over samen. Hoe vinden we aansluiting in onze nieuwe omgeving? We denken eraan om samen te gaan tennissen.’ 

Astrid: ‘We laten iets achter, maar krijgen er ook veel voor terug. Mijn roots liggen in Deventer, dus onze kinderen wonen straks dichtbij opa en oma. En Johan heeft familie in Zwolle wonen. Onze jongste zoon, Mees, vindt het allemaal wel prima, zolang lang we maar samen gaan. Hij gaat deze zomer toch al naar de middelbare school en wisselt daardoor van schoolomgeving en klasgenootjes. Onze oudste zoon Bo had die stap al gemaakt. Voor hem is de verandering lastiger en zijn enthousiasme wisselt daardoor. Hij wil zijn Free Run club eigenlijk niet opgeven en op school begint het ook steeds leuker te worden. Gelukkig zijn er voor Bo ook veel voordelen.’

Marten: ‘Het beeld van de arrogante westerling die het vervelend vindt dat de boer hier zijn mest uitrijdt klopt niet. Johan en Astrid en anderen die de stap vanuit het westen naar het oosten maken zijn over het algemeen erg gemotiveerd om hier te integreren.’

Dromen laten uitkomen

‘Eigenlijk hadden we verwacht dat er onderweg iemand zou komen die zou zeggen: “Jullie zijn helemaal gek geworden”’, vertelt Astrid. ‘Dat is niet gebeurd en nu gaat het echt gebeuren. Onze wens komt sneller uit dan we dachten, maar het voelt fijn. Als je nog zes jaar wacht, ben je weer zes jaar verder. Ik ben net vijftig geworden. Waarom zou je niet onderzoeken of je je dromen kan laten uitkomen?’

‘Ik kan niet wachten totdat we op een mooie zomeravond op onze veranda zitten’

Johan: ‘Ons advies aan anderen: laat je niet tegenhouden omdat je denkt dat het niet voor jou is weggelegd. Zeker als je iets kunt verkopen in het westen en naar het oosten wilt is dit een realistische stap. We wonen straks op een lap grond van tweeduizend meter, moet je nagaan. Ik kan niet wachten totdat we op een mooie zomeravond op onze veranda zitten en de zon onder kunnen zien gaan.’