In een bos, net buiten Schalkhaar, gebeurt iets bijzonders. Waar eerst stacaravans stonden, verrijzen ingetogen woningen. Zonder tuinen uiteraard, want het bos is hier één grote achtertuin. Het doel: minimale verrommeling, maximale rust. Het komende jaar houden we je op deze plek op de hoogte van de ontwikkelingen van project Bosw8ers. Dit is deel 1, over strikte voorwaarden en de selectie van bewoners.
Wie verhuist naar een nieuwe plek heeft in de regel de ambitie om er een koninkrijk van te maken – een plek van jou, voor jou en bedacht door jou. Je hoeft maar door een nieuwbouwwijk te rijden waar vrije kavels zijn verkocht en je ziet wat die behoefte oplevert: een verscheidenheid aan vormen, materialen, kleuren en afmetingen. Neem de gevarieerde, fraaie nieuwbouwwijk de Tuinen van Zandweerd in Deventer.
Bewoners zijn passanten
Alleen: niet iedere plek is geschikt voor dergelijke variatie. Dat geldt zeker voor dit bos aan de rand van Schalkhaar. Zie je het al voor je? Verschillende gevels, een trampoline hier, een schuurtje daar, een groot terras, een buitenkeuken of zelfs een zwembad. De charme van deze serene, groene plek zou verloren gaan. Daarom hebben we er samen met landschapsontwerper Harry ten Have en in nauwe samenspraak met de gemeente Deventer voor gekozen om een plan te maken met woningen die aan de buitenzijde vaststaan en samen een geheel vormen.
Er worden drie gebouwen gerealiseerd: twee ingetogen verschijningsvormen in het bos, die samen ruimte geven aan vijf woningen, en een vanaf de weg zichtbare ‘boswachterswoning’, die qua vorm afwijkt maar net zo goed vaststaat. Projectontwerper Marten Jansen: ‘Uit ervaring weten we dat mensen de grenzen opzoeken als je ruimte geeft voor eigen invulling. Binnen kan dat volop, buiten kiezen we voor rust en eenheid. Het bos staat hier al lange tijd en zal hier nog lang blijven. Bewoners zijn passanten.’
Bosw8ers herfst
Schoffel en hark
Hoe vind je kopers voor woningen die aan de buitenkant al helemaal bedacht zijn? Marten: ‘Dat was een uitdaging. Aan iedereen die interesse toonde in een van de kavels hebben we uitgelegd wat het plan is en vanuit welke gedachte. Sommige mensen zie je meteen enthousiast worden. Die zien het helemaal voor zich om op fietsafstand van Deventer op zo’n unieke plek te wonen. Anderen haken af, en dat is ook begrijpelijk. Voor die mensen is deze plek waarschijnlijk niet geschikt.’
De zin waarmee Marten probeerde uit te leggen aan geïnteresseerden hoe de vork in de steel zit: het is een voorrecht om in dit bos te mogen wonen. Marten: ‘En ja, bij dat voorrecht horen een paar beperkingen. Zo heb je geen tuin, want het bos is je tuin. Een grasmaaier hoef je niet te kopen, een schoffel of hark evenmin en een schutting al helemaal niet. Tuinverlichting kun je ook achterwege laten. Daar staat de luxe van een unieke omgeving tegenover.’
Om bewoners toch privacy te geven, is goed nagedacht over de indeling van de woningen. Marten: ‘Iedereen kan straks buiten zitten zonder dat je het idee hebt dat de buurman mee kan luisteren met de gesprekken die jij voert. Bovendien zijn de woningen zo bedacht dat iedereen vanuit binnen op een eigen stuk bos uitkijkt. Over zichtlijnen hebben we goed nagedacht. Ik geloof in deze aanpak, omdat de kwaliteit die we hier realiseren in ieders belang is. In dit geval geldt: hoe strikter we zijn, hoe mooier Bosw8ers wordt.’