Al in 2008 werd de vereniging ‘Wonen in Loo’ opgericht. Het doel: voorkomen dat jongeren wegtrekken uit het dorp Loo. Ruim tien jaar later, afgelopen zondag om precies te zijn, werden de vier jongerenwoning aan het Schoolderserf feestelijk geopend. De trotse eerste bewoners: Jeroen Bieleman, Marijn van Swigchem en Daniëlle Stegink, Francine Wartena en Leonie Smeenk en Jelmer Blankena. 

De aanhouder wint

Wethouder Liesbeth Grijssen van de gemeente Deventer verzorgde de ‘officiële’ opening. Dat vond ik stoer, want diezelfde gemeente Deventer was er lange tijd debet aan dat het allemaal erg lang duurde in Loo. Uiteindelijk, na vele verwoede pogingen, werd het bestemmingsplan van een stukje bos aan de rand van Loo dan toch definitief gewijzigd. De lichten gingen op groen. 

Met bijzonder veel genoegen kijk ik terug op het ontwerptraject samen met de zes (toen nog) toekomstige bewoners. Het principe kangoeroewoningen (of inwoning) ken ik, maar het komt niet vaak voor dat ik met vier verschillende partijen te maken heb. Dit keer wel. Afgelopen zondag bleek dat we het goed hebben aangepakt. Het rijtje woningen past prachtig in het landschap en wordt goed ontvangen door vrienden, familie en andere inwoners uit Loo.

De kersverse bewoners met in het midden wethouder Liesbeth Grijssen

Wat mij betreft is dit project van zes jongeren een voorbeeld in vele opzichten. Allereerst laat het zien dat de aanhouder wint. Meer dan tien jaar kostte het om dit plan te realiseren. De pioniers van het eerste uur waren al verhuisd, getrouwd en/of hadden soms al kinderen, maar doorstroom in de vereniging zorgde ervoor dat het vuur bleef branden. De gemeenschap in Loo gaf zich niet gewonnen.

Nieuwe omgevingswet

Daarnaast laat dit plan zien wat er mogelijk is als je doordenkt en van de gebaande paden afwijkt (letterlijk in dit geval: er werd een stukje bos gekapt). Ja, het is een feit dat jongeren in dorpen en buurtschappen tussen wal en schip belanden, maar als je mogelijkheden wílt zien dan zijn ze er vaak ook. Bas van Swigchem, vader van een van de jongeren en coördinator van het project, gaf de urgentie al eerder aan: ‘De leefbaarheid was in het geding. Een vergrijsde gemeenschap dreigde. Daar wilden we iets aan doen.’

Dit project is daarmee (onbedoeld weliswaar) een prachtig voorbeeld van de mogelijkheden die de nieuwe omgevingswet, die in 2021 ingaat, biedt. Met die nieuwe wet ‘bundelt de overheid de regels voor ruimtelijke projecten. Zo wordt het makkelijker om ruimtelijke projecten te starten.’ Deze jongeren laten zien wat zoiets kan opleveren. En daar hadden ze de wet niet eens voor nodig. Petje af.